Bugün hiçbir zaman bitmeyecek bir hikayenin devamına başlamak istiyorum. Gün geçtikçe yalnızlaşan, sıradanlaşan bir hayatın içinde hafızamızdan çok hızlı silinen güzel anıların veya anların unutulmaması için blog yazmanın kendimi iyi hissettireceğini umuyorum. Yıllar geçtikçe yaşanan tecrübeler ve yaşanamayanlar hakkında her insanın içinde biriktirdiği, dışa vuramadığı şeyler oluyor. Büyüyoruz yani!
Hafızamın zayıflığını her zaman takdir etmişimdir :) Unutmamak istediğim şeyleri o kadar çabuk unutabiliyorum ki bazen nasıl hayatta kaldığımdan bile şüphe ediyorum. Umarım hikayenin devamını bu blog sayesinde getirebilirim.
Genel anlamda hayata bakamayan, nişanlısını kaybetmiş, işleri kötü gitmiş, hayatı çok severken afallayıp kalmış yani hikayesi yarıda kalmış biriyim. Burada geçmişin izlerini unutmamak adına az da olsa anılarımı yazmayı istiyorum ancak hikayenin devamını hala sevebildiğim şeylerle doldurmak asıl amacım. Böylece kendimi bulduğum anların sayısının artacağına inanıyorum. Bunların başında ise CAZ, yetişemediğim 80'ler teğet geçtiğim 90'lar, ŞARAP ve YEMEK gibi zevklerle birlikte internette karşıma çıkan herkesin ilgisini çekebilecek konular, komik yazılar ve o anı sakinleştirecek fotoğraflar geliyor. Umarım bahsettiğim konuların dışına çok fazla çıkmadan her zaman güncel kalacak bir blog sahibi olurum.
Şimdiden yazılarımı okuyacak herkese teşekkür ederim. Günün birinde es kaza ünlü bir blogger olursam bu sizin sayenizde olacak. Ünlü olamasam da biz bize yeteriz zaten.
Lionel amcaya sevgilerle;
Görüşmek üzere.
Seni çok seviyor ve takdir ediyorum.Sabretmeye devam et güzel günler çok yakınında canım oğlum.
YanıtlaSil